تقریبا از قرن 16 تا اواسط قرن بیستم از طریق جنگ های استعماری ، فتوحات، تجارت آزاد استعماری و سیاست ناوهای جنگی خلق شدند و بکار گرفته شدند. بعد از فاز سیاسی رفع استماری دیگر کسی از مستعمره ها و اصولا استعمار سخنی به میان نیاورد بلکه اینبار سخن بر روی " کشور های توسعه نیافته" بود . این واژه جدید همه را دچار این توهم نمود که گویا فاز اقتصاد استعماری دیگر بپایان رسیده است. اما چنین نبود. بر عکس، مستعمره های قدیمی،امروز سیاست جهانی تجارت آزاد را تجربه می کنند. سیاستی که آنان را مجبور می نماید مجددا مستعمره کشور های صنعتی و ثروتمند جهان باشند. به همین دلیل بسیاری از مخالفان جهانی سازی نئولیبرالی در جنوب جهان، سازمان تجارت جهانی را بنام دولت استعماری نوین در خدمت کنسرن های بزرگ چند ملیتی غربی می خوانند.
آنطور که پیداست پیمان های چند ملیتی و نهاد های جهانی چون سازمان تجارت جهانی ، بانک جهانی و صندوق بین المللی پول نمی توانند بطور دائمی علائق کنسرن های چند ملیتی بزرگ را برآورده سازند. در واقعیت حمله به برج های آمریکا در سپتامبر 2001 بهانه ای شد برای این کنسرن ها که با نام "تهدید امنیت ملی..." برای خود دشمنی جهانی بنام " تروریسم" بسازنند. این دشمن در واقعیت برای آنان حقیقی ترین و قابل لمس ترین دشمن در این سیستم جنگی است: چگونه یک کنسرن غربی می توانند هر جائی در جهان قد علم کند و مرکز حمله تروریستی قرار نگیرند؟ آیا آنها می توانند برای منفعشان هر کجا که موقعیت بود خود را جا بیاندازند؟ جنگ طولانی مدت بر علیه تروریسم آنطوری که شیلی وزیر کشور آلمان می گوید: " جنگی است که هر کشوری را مورد تهدید قرار می دهد". کشور هائی که هنوز رهبران نئولیبرالی و قوانین آنان را نپذیرفته اند:مانند یوگسلاوی ، عراق با توجیه مبارزه با تروریسم درهای بازارشان بروی بازار جهانی باز می گردد . در این رابطه ما با یک جنگ بی مرز روبرو می باشیم. با وجود اینکه برای یک چنین حمله نظامی نمی توان واضح از نام استعمار نام برد اما در ایدئولوژی انگلیسی و آمریکائی این نوع سیاست نواستعماری، بعنوان نتایج ضروری جنگ بر علیه تروریسم پیشنهاد می گردد.( مقاله ماریا میز سال 2003 صفحه 35).
مسلما جنگی کوتاه مدت می تواند برای اقتصاد خوب باشد اما باید توجه نمود که این جنگ کوتاه مدت نمی تواند منافع اهداف طولانی مدت یک نظم استعماری را تامین نماید. از این رو جنگی طولانی مدت که به اشغال آن کشور و یا آن منطقه منجر گردد همانطوری که ما در کوسوو یا افغانستان و یا عراق شاهد آن بودیم ، می تواند منافع سیاست های نو استعماری را تامین نماید. اینکه مردم عراق نیروهای اشغالگر ارتش آمریکا و یا بریتانیا را استعمارگر می نامند خود بیانگر نفرت از حمله نظامی در یک جنگ چریکی واقعی است. چه در افغانستان و چه در عراق دشمنی را که اشغالگران با مدرن ترین تسلیحات نظامی بر علیه اش می جنگیدند، بعد از جنگ قوی تر از قبل از جنگ شد.
تروریسم در سرتاسر جهان بعنوان مهمترین تهدید جهانی " دنیای متمدن" شناخته می شود. بجای اینکه بدنبال دلایل وجود این تروریسم گشت، تلاش می شود با تمامی ابزار در مقابل آن مبارزه شود. در این جاست که تحت این مبارزه حقوق ملی و حقوق خلق ها زیر پا نهاده می شود. آنچه که باقی می ماند خشونتی عریان است و آنکسی که قدرت نظامی و اقتصادی را در دست دارد حقوق را تعیین می نماید و این خود منطق تمامی جنگ هاست. این منطق بسیار قدیمی و در عین حال منطق " نوین" جنگ در حال حاظر توسط رسانه های ارتباط جمعی آمریکا و اروپا بعنوان یک حق طبیعی و منطقی تبلیغ می گردد و گفته می شود که " تا بوده و بوده جنگ هم همیسه بوده" و یا " این طبیعت انسان است که همیشه جنگ کند". در واقع تلاش می شود اهداف اقتصادی را در پشت طبیعت انسانی پنهان نمایند.
روانشناسان مدرن مدتهاست که در باره دلایل خشونت های جنگی و عصبی در ذات انسانها تحقیق می نمایند. نتیجه این تحقیقات بیانگر این مسئله می باشد که تنها یک "دولت قوی" می تواند این خشونت ها را از بالا در محاصره خود درآورد و در این صورت است که مجددا صلح بر انسانها چیره خواهد شد و رفتار صلح آمیز در آنها رشد خواهد نمود. اگر این گفته را در شرایط مدرن کنونی تجزیه و تحلیل نمائیم به این مفهوم بر خورد می کنیم که قوی ترین دولت جهان باید هژمونی اش را از طریق جنگ پیاده نماید تا اینکه این جهان به صلح برسد.در واقع هم بسیاری از روشنفکران غربی جنگ را بعنوان تنها راه حل رفع بحران ها و اختلافات پیشنهاد می کنند. بیان این ایده ها چون لکه های خون جای پای سرمایه داری نئولیبرالی را نشان می دهد .برای این "صلح" باید همه چیز قربانی شود. تمامی آن چیزهائی که جوامع در طول تاریخ خویش خلق نموده اند مانند: آزادی، برابری، عدالت اجتماعی، اخلاق انسانی، تمدن و حتی دمکراسی چیز هائی هستند که در جنگ های "نوین" باید برایشان ایستادگی و مبارزه نمود.
با منطق " ضرورت جنگ" یا " طبیعت انسانی" جنگ های خارجی به جنگ های داخلی تبدیل می گردند. جنگ بی مرز بر علیه تروریسم هم تبدیل به جنگ بر علیه هر کسی که مظنون است می گردد و در واقعیت همه انسانها را در مقابل یکدیگر قرار می دهد.در تمامی جوامع دمکراتیک کسانی که باعث جنگ های قدیمی و جدید شده اند یک مشکل اساسی دارند: اینکه چگونه میتوانند تا آنجا که امکان دارد انسانها را از وجود این تهدید نوین جهانی و ضرورت ایجاد جنگی دیگر با تسلیحاتی مدرنتر و دشمنی دیگر قانع نمایند؟ انسانها می دانند که جنگ ها از آسمان نمی آیند و همچنین دلیل این جنگها عصبیت و خصلت خشونت بار انسانی نیست بلکه تنها مقصرین این جنگ ها برنامه های اقتصادی طرح ریزی شده ای هستند که باعث می شوند بسیاری از بخش ها منهدم گشته و بسیاری از کشور ها مستعمره گردنذ.این انسانها می دانند که صلح توسط این همه تسلیحات و مهمات ارتشی بر قرار نخواهد شد بلکه برعکس بدنبال تسلیحات جنگ خواهد آمد. این انسانها همچنین می دانند که چگونه صلح برقرار می شود و همه چیز در دسترس همه کس قرار می گیرد. شاید بسیاری جملات گاندی را بخاطر دارند که می گوید:" همه چیز برای نیاز های انسانی و نه حرص و طمع انسانی وجود دارد". هم چنین این انسانها می دانند که به قول فیلسوف یونانی هراکلیت " جنگ پدر همه چیز نیست". برای اینکه این جنگ طولانی مدت آنطوری که قدرت بزرگی چون آمریکا طرح ریزی نموده است در مغز های انسانها جا بیافتد، باید این جنگ را ایدئولوژیک ، مورد قبول ، طبیعی و نرمال نمود تا بدینوسیله زندگی روزمره انسانها را ( رسانه ها، زبان ها، اقتصاد و خلاصه همه چیز را  با نظامیگری عجین ساخت . این کتاب تلاس دارد بر علیه این جنگ آن چیزی را که در مغز ها رشد نموده است پاک نماید.زیرا که صلح هم در ابتدا در مغز ها شکل می گیرد. این روند چیزی بیشتر از پولمیک کردن میان منفی گرایان و واقع گرایان است. در واقع احتیاج به یک واقع گرائی جدید و نگاهی واضح به واقعیت های جهان دارد. مهمترین طرز تفکری را که که این دید جدید به جهان می تواند به دیگران منتقل کند این است که این انسانها حتی اگر بسیار خردسال هم باشند از مادر جنگجو بدنیا نمی آیند. آنها نه تنها طبیعتا خشونت ندارند بلکه جوانمرد و یا مبارز هم نخواهند بود. بلکه عوامل خارجی در زندگی این انسانها باعث می شود که آنان خشونت بار یا مبارز و جوانمرد شوند. هم چنین زنان بطور طبیعی نه کسانی هستند که باید قربانی شوند و قربانی بدهند و نه کسانی که تنها در رویاهایشان بسر می برند. زنان نه میتوانند منفی تر و یا مثبت تر و یا صلح طلب تر از مردان باشند ، بلکه این خصلت ها به آنان داده می شودو زندگی آنان را این چنین می سازد. مهمتر از همه این حقیقت است که جنگ های " قدیم" و جنگ های " نوین" چون سیل از آسمان بر سر ما جاری نمی شوند. بلکه این جنگ ها خیلی سرد و خشک و عریان برنامه ریزی می گردند و به اجرا در می آیند. صلح جهانی هم از این قاعده پیروی می کند.
دقیقا اگر بتوانیم جنگ های اقتصادی و نظامی را بعنوان یک سیستم جاری طرح ریزی شده در سطح جهان درک نمائیم ، سپس توانسته ایم در مغز های خود به بسیاری از نتایج دست یابیم. ما برای درک این جنگ های کوتاه مدت و دراز مدت احتیاج به گوش های درازی خواهیم داشت که بتواند وقایع دور و نزدیک را بشنود و درک کند و از این وقایع روزمره در جهان که مرتبا از سوی رسانه ها و ایدئولوگ های جنگ تکرار می شود، به نتایجی برسد تا بتواند تشخیص دهد در جهان چه می گذرد :فاتحان چه منظوری دارند و فتح شدگان چه می گویند. با طی کردن این روند می توان ضد و نقیص های اعمال و کردار و حرفهای آنان را که بدون هیچ گونه مقاومتی از طریق رسانه ها پخش می گردد را پیدا نمود و درک کرد که چه می گذرد. برای نمونه یکی از ضد و نقیض ها این است که جنگ عراق بعد از پیروزی قوی ترین قدرت نظامی، اقتصادی جهان در این کشور به پایان نرسید. حال باید از خود سئوال نمود که چرا به پایان نرسید؟ و یا این سئوال که غرق شدن این قدرت بزرگ در افغانستان و هم اکنون در عراق چه مفهومی دارد؟ آیا این گفته که " جنگ برای اقتصاد خوب است" هنوز صادق است؟ صورت حساب ها، خرج ها و .... در آخر چه میشود؟ چه کسانی از این خرج ها بهره می برند و چه کسانی متضرر می شوند؟
تمامی این سئوالات را نمی توان با یک گوش شنوا و حساس پاسخ داد . برای این منظور ما احتیاج به گوشی دراز داریم که بتواند وقایع دور تر را ببیند و بتواند جنگ را به طوری ایدئولوژیک، سیاسی ، اقتصادی و تاریخی تجزیه و تحلیل نماید و به نقد بکشاند.
در مرحله نخست باید روشن کنیم که چه چیز هائی در جنگ های " نوین" نهفته است. در اینجا خواهیم دید که این جنگ های "نوین" از سوی قدرتمندترین و ثروتمند ترین کشور های جهان بر علیه ضعیف ترین و فقیر ترین کشور ها اجرا می گردد. پس در نتیجه به هیچ وجه این جنگ ها تدافعی نمی باشند. یعنی برای دفاع از امنیت این کشور ها نیست که آنان دست به جنگ می زنند. پس این منطق هم که قبلا برای ارتکاب به جنگ مطرح بود در اینجا مفهومی ندارد. بجای این باید بدنبال دلایل دیگری برای این جنگ ها باشیم. آیا این جنگ ها بخاطر "مسائل بشردوستانه و اخلاقی" انجام می پذیرند؟ آیا دلایل سیاسی،اقتصادی و یا استراتژی جغرافیائی باعث این جنگ ها نمی شوند؟ آیا تنها به لحاظ جلوگیری از فجایع بشردوستانه این جنگ ها رخ می دهند و یا همچنان که در افغانستان ادعا شد برای " نجات زنان و آزادی زنان" این جنگ ها اجرا می شوند؟ واژه " حمله های نظامی بشردوستانه" که تحت تاثیر آن جنگ را "جنگی عادلانه" توجیح می کند، تنها برای مشروعیت دادن به این جنگ ها بکار می رود.
همزمان با بکار بردن این دلایل برای توجیح جنگ حقوق ملیت ها و حقوق ملی کشور ها به بهانه دفاع از کشور و موقعیت جنگی زیر پا گذاشته می شود. تمامی این بهانه ها و سیاست های جدید کمک می کنند تا استراتژی نظامی و اقتصادی جهانی سازی نئولیبرالی کنسرن سالار به اجرا درآید.
هم چنین این قانون در جمله معروف زیر هم عمل می نماید" جنگ در خارج بدنبال خود جنگ در داخل را همراه خواهد داشت". به این مفهوم که جنگ در سیاست خارجی مطمئنا به جنگ در سیاست داخلی منجر خواهد شد. انهدام سیستم خدمات اجتماعی و دمکراسی در کشور های ثروتمند همانند سیاست "نوین" جنگ نتیجه سیاست و استراتژی نئولیبرالیسم کنسرن سالار می باشد.
گوش دراز به ما این امکان را می دهد که به عمق دریاچه گذشته ها شنا کنیم و بررسی و تحقیقات تاریخی در رابطه با جنگ و پدر سالاری و رابطه این دو با هم، جنگ و روابط جنسیتی ( در این بخش می بایست به عمق کامل این دریاچه دست یابیم) و بالاخره رابطه اقتصاد و سیاست و .... را مجددا بررسی و مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم و رابطه آنها را با شرایط امروزی مقایسه نمائیم. بخصوص جنگ عراق می تواند ما را به عمق این دریا هدایت کند. بمب های ارتش آمریکا در آنجا نه فقط مراکز غیر نظامی و نظامی را نابود نمود بلکه بسیاری از نشانه های " آغاز تمدن " ما را هم نابود نمود. این "تمدن" با جنگ علیه " مادر طبیعت" و اقدام بیگانه و جا انداختن یک منطق جدید آغاز گشت. به زیر دست کشاندن و برده نموده زیر دستان ، قرار دادن زنان پائین تر از مردان و بالاخره خشونتی عریان حاصل این تمدن نوین بود.
ثروت این "تمدن" در نتیجه دزدی ، دربدری و کار برده داری بدست آمد. از زمانی که این منطق جنگ حکمفرما شد آسمان از زمین مهمتر ، روح از جسم با ارزش تر، نابرابری جنسیتی برتر از برابری جنسیتی ، مرد مهمتر از زن و .... گشته است. بله از این تاریخ به بعد این تمدن برای همه خالق زندگیست. چگونه این منطق توانست بر علیه تمامی آن چیز ها قرار بگیرد؟. بطور مثال در مقابل این واقعیت که زندگی انسانی در ابتدا توسط زنان خلق می گردد.
  C.V. werlhof 1996  طولانی  ترین گوش دراز به ما نشان می دهد که اصولا هیچ چیز تمام نشده است. همه چیز دوباره از نو آغاز شده است. عرفان بابلی ماردوک، قهرمانان جنگ و طراحان ، کسی که اولین خالق بشریت را می کشد ، رابطه میان جنگ و پدرسالاری و توسعه تکنولوژی و رهبریت و .... .
Keller 1989 , kramer 1944, Gibbous 1996
خصلت اصلی این سیستم جنگی، نوین، جهانی، بی مرز این است که تحت آن اقشار و مناسبات نامبرده همزمان فعال می گردند. هیچ جنبش اجتماعی،حال چه جنبش صلح یا جنبش منتقد جهانی سازی، جنبش اقتصادی، جنبش دفاع از دولت اجتماعی و دمکراسی یا جنبش زنان نمی توانداز این سیستم جنگی جهانی گذشته و آنرا نادیده ب�
June 18th, 2006